न जिउन सके म न त मर्न सके म
जिन्दगिलाई आनन्दले न त भर्न सके म
टुटें फुटें फुटें टुटें म त टुक्रा टुक्रा भएर
टुक्रिएको हृदयले न त केही गर्न सके म
मडारिएँ बादल सरि म त छरपस्ट भएर
शितल शितल वर्षा बनी न त झर्न सके म
लडें उठें उठें लडें चाल्न खोज्दै पाइलाहरु
जहाँ थिए त्यहीँ रहे न त कतै सर्न सके म
हाय! म त कस्तो दुखी मानिस भएछु
दु:खको यो भवसागर न त तर्न सके म
रोई रोई काटें जीवन म त लाचार बनेर
मीठो मीठो मुस्कान न त कतै छर्न सके म
लेखक: एन.पि. खतिवडा